İbrahim Sanalp yazdı; PSİKOTERAPİ

Köşe yazarımız İbrahim Sanalp makalesinde;

Psikoterapi, hayatın içinde karşılaştığımız sorunlara cevap bulmaya çalışan bir yakınlık, bir dostluk iletişimidir. Öfke ile aşk hep kol kola gezer. Sevgi gider, yerine nefret gelir. Sevilmemek, acı verir. Oklardan biri karşı tarafa yönelirken: biri de kişinin kendine batar. Sevdiği kişiden ve kendinden nefret eder. Sevmek, tok olmak, su içmek gibidir. Sevilmemek, aç kalmak, susuz kalmak gibidir.

İnsanlar değişmek, hayata yeni biri olarak başlamak isterler. Terapiste gelenler, çözemedikleri sorunlarını paylaşırlar. Her insan iletişiminin içinde, kişinin daha önceki iletişimlerinden getirdikleri beklentiler vardır. Geçmişten getirdiğimiz duygular ve beklentiler öğretici olabilir.

Her şeye rağmen kendine güvenmek, kendini sevmek, kendini affedebilmek gerekir. İnsan değerli olmayı sevile-sevile, sayıla-sayıla öğrenir. İnsan öğrendiğini bilir, onu uygular.

Mutluluğun peşine düş. Her yerde mutluluğu ara. Mutluluk emekle, çabayla, birikimle gelir. Mutluluk, hayatı mutlu bir şekilde yaşamaya karar verenlere gelir. Yalnızlık, geçmişe bağlayan anılar ve geleceğe bağlayan hayallerle yenilir.

Psikiyatri, devamlılık isteyen bir tıp bilgisi dalıdır. Psikiyatrist, kişinin kendi gerçeklerini görmesi için çaba gösterir. İç dünyasında bir şeylerin yolunda gitmediğini fark etmek için kişinin akıllı ve duyarlı olması gerekir. Psikiyatriste akıllı insanlar gelir. Her gecenin sabahı vardır. Karanlığın aydınlığı vardır.

Psikoterapide amaç, kişinin kendini doğru değerlendirmesini sağlamaktır. İnsanın kendi kişiliğindeki olumlu ve olumsuz yanları görmesi: geleceği açısından önemlidir. Gerçekler bize bir şeyleri değiştirme şansı verir. Gerçekleri görür ve kabul ederseniz: ileriye doğru adım atmış olursunuz.

Hepimizin bazı alışkanlıkları vardır. Alışkanlıklar zamanla bizim kişiliğimizi oluşturur. Yaşananlardan ders çıkarmak gerekir. Herkesin dünyası birbirinden farklıdır. Doğada sürekli değişim vardır. Geleceğimiz, geçmişimizde saklı! Değişmek için çaba gerekir.

Bilinç, bilinçaltı, bilinçdışı vardır. Bilinç, zihinle ilgilidir. Bilinçaltı bir bilgi birikimidir. Korku ve baskı etkisi yapan bilgiler, burada biriktirilir. Bilinçdışı, bizim dışımızdaki olayların etkisidir. Bilinç dışı, anılarımızdır. Psikiyatri, insanı kendine affettirme sanatıdır.

Hayatın dilini öğrenmek, hayatın söylediğini anlayabilmek gerekir. Hayatın dilini öğrenenler, bambaşka kapılar açarlar.

Sevmek ve verilen sevgiyi almak gerekir. Affedince rahatlarız. Her suçun bir cezası vardır. Ceza da sonsuz değildir. Dünya dönerken herkes kendi hayatını yaşar. Dünyayı olduğu gibi kabul etmek için çaba gerekir.

Dini bilgiyi, dünya bilgisini, filozofların söylediklerini öğrenmek gerekir. Daha iyiyi bulmak için çaba gerekir. Öğrenmenin sonu yoktur. Mutluluk, bir karardır. Önce mutlu olmaya karar verilir. Yaşamak, heyecan verir. Heyecan doya-doya hissedilir. Yazarak konuşuruz. Okuyarak dinleriz.

Dini bilgi, dünya bilgisi, felsefe bilgisi bir bütündür. Felsefe bilgisi, tanım yaparak, zihin yoluyla bilgi oluşturur. Bütün kavramı, felsefe bilgisidir. Bütünün parçaları vardır. Bütünün parçaları eşit olur.

Edebiyat, insan hayatına bir içsel yoğunlaşmadır. Romanlarda kahramanların iç dünyalarına gözlemi görürüz.

İnsanlar geliştikçe ortaya, psikiyatri bilgisi çıkmıştır. Bu bilgi türüne “insanı kendisiyle barıştırma sanatı” diyebiliriz.