Ahmet Koçak yazdı; SEÇİM VE GEÇİM -2

Köşe yazarımız Ahmet koçak makalesinde;

Söyleşi devam ediyor;

“…Bir başka odada Sayın Özal’ın adını herkesin bildiği danışmanı ve başkaları var. Seks partisi için aralarında bir türlü anlaşamıyorlar. Odada beş kadın, beş erkek var. Danışman ve büyük işadamı aynı kadını istiyor. Bunun üzerine odadaki gazeteci,

“Beyler, herkes …… çıkarsın. Kiminki büyükse o istediği karıyı seçer” diyor. Bu işler olurken kadınlar odadan çığlık çığlığa kaçıyorlar falan … Bu sırada Sayın Özal ve eşi de aynı otelin bir başka katında.

Bizimkilerde para bol olduğu için, mesela 100 dolarlık kadına 500 dolar veriyor ve “Üstü kalsın” diyor. Sonra da kendisinin büyük bir Türk işadamı olduğunu kadına gururla anlatıyor. Bu durumu duyan bütün Singapur tele kadınları, “Paralı Arap Türkleri gelmiş” diyerek oteli ablukaya aldılar. Hatta bir kısmı yasak olmasına rağmen katlara kadar sızmayı başardı. Otel görevlileri bunları kovdu. Çünkü otelin kendi kadınları var. Bize bunları satarsa, daha çok para kazanacak. Büyük olaylar oldu yani…”

…

Vatandaş yardım dileniyor;                                                                                                                        Aynı yıl ayazda sırtında ceketiyle ceketli evladının elinden tutup belediyeye yardım istemek için giden bir baba:

“Beyim bu oğlan okumak istiyor. Sırtında kabanı yok. Çok üşüyor. Yalnız başına bir evde kalıyor. Yiyecek,yakacak sıkıntısı da çekiyor. Bir yardım etseniz…”

“Yok amca. Belediyede para kalmadı. Seni ilçenin zenginlerinden Ferhat ağaya göndereyim. Selamımı söyle o size yardım etsin.”

“Ferhat ağam beni belediyeden gönderdiler. Şu sabi okumak istiyor üstte yok başta yok. Bir yardım etsen de okusa kendini kurtarsa.”

“Okuyup da ne olacakmış? Al evine götür. Herkes okursa tarlalarda kim ırgat olacak? Hadi başka kapıya…”

Yardım bulamayan baba okuldan çocuğun kaydını alıp köyüne götürür. Köylüsü bir adam:

“Bak oyunu verdiğin parti hazineden su gibi para harcıyor. Sen çocuğuna bir kaban alamadın okuldan aldın.”

“Kime verelim oyumuzu yavrum. Dinsiz imansızlara verip de Allah’ın huzuruna nasıl çıkalım?”

…

Çin gezisinden devam;

 “(…) – Çin gezisi nasıldı?

– Efendim, Çin’de fuhuş olmadığı için, burada ağırlık alışverişe kaydı.

– İpek kumaşlar, Çin porselenleri, heykeller, el işleri, çeyizlikler, ipek Çin halıları, ipek giyim eşyaları falan. Orada da korkunç bir alışveriş furyası oldu. Çinliler herhalde arkamızdan çok gülmüşlerdir, ama çok da para bıraktık yani.

Aynı durum bu gezinin Bangkok ve Hongkong aşamalarında da oldu. Bu son iki yerde yine fuhuş ve alışveriş koşturmacası… Hatta Hongkong’dan kalkmadan önce uçağın aşın yükü nedeniyle bazı sorunlar çıkmış galiba. Ama kilomuz tehlike limitini geçmemiş. Allahtan ki, 300 kişilik uçakta 1 70 kişi falanız. Yoksa yükümüz için kesinlikle ikinci bir uçak gerekecekti.

– Peki beyefendi, bu gezilere birçok işadamı gidiyor. Hem de en babaları. Bunların gerçek amacı ne?

 – Emin Bey, aralarında gerçekten çok ciddi olanlar ve iş için gelenler var. Ama bunlar maalesef azınlıkta. Bunlardan çoğunun amacı, orada Başbakan’a yakın durmak ve bunun dışında para savurup gösteriş yapmak. Erkekse bir kişi çıkıp da bunların yalan olduğunu söylesin bakalım. Hodri meydan…”(Söyleşi İnternetten alınmıştır)

                                                                    …

Aynı yıl bir ortaokul öğrencisi toprağa verilir;

“Abi bu çocuk zatürreden ölmüş. Birkaç arkadaşıyla bir evde kalıyorlarmış. Yakacak sıkıntısı içindelermiş. Sobalarını ancak akşamları bir sefer yakıp üzerinde yemeklerini pişirirlermiş. Ailecek dinlerine çok bağlıdırlar.  Bu çocuk çok inançlı bir çocuktu. Düşü azdığı sabahlarda çeşmeden soğuk su getirip çağlıkta  (Odanın bir köşesine betondan yapılmış banyo tümseği) yıkanır boy abdesti alır okula öyle gidermiş. Hatta bazen evdeki kazanda buz tutmuş suyun buzlarını kırıp abdest alırmış. Böyle böyle hastalanmış zatürreye yakalanmış. Doktor da yok zaten. Genç yaşta yaşamını yitirmiş.”

“Babası da koyu selametçidir. Partileri kapatılınca ANAP’a verdiler oylarını. Başka partiye oy ver desen asla vermezler.”

“Yazık oluyor bu yavrucaklara. Yoksulluğun, cehaletin pençesinde kıvranıyor, bazen de yaşamlarını yitiriyorlar.”

Aradan kırk yıl geçti Batı Cephesinde Değişen Bir Şey Yok.

ahmet.kocak16@hotmail.com