DÜŞÜNMEYİ DÜŞÜNMELİYİZ KOMŞUM EVDE TUZ KALMAMIŞ

Göl-Der Genel Başkan Yardımcısı Okan Giden’den komşuluk üzerine değerlendirme. Giden; “Hayata başlarken Allah’ım bana hayırlı bir iş, eş, hayırlı bir evlat nasip et demeli insan hesapsızca. Kafamızda kendimize bile söyleyemediğimiz hesaplar dönmemeli, Samimi ve içten istemeli gereği neyse çalışmalı.

Allah’ım beni kimseye muhtaç etme! Diye söylenen bir laf, bir dua var, böyle söylememeli. Kimseye muhtaç olmayan tek Allah’tır, geri kalan ne varsa birbirine muhtaçtır. İşte o yüzden iyi olabilmeli, temiz kalabilmeli, kalabilmeli ki Allah namerde muhtaç etmesin.

O kadar, günlük hesaplar içine düştük ki örfümüzü, adetimizi, geleneklerimizi, “insanlığımızı” demek istemiyorum ama aslında çoğu şeyimizi kaybettik.
Eskiden yaşananlar anlatırlar, ekonomik durumu iyi olmayan komşumuz ihtiyaç durumunda çekinmesin gelsin ekmek, yumurta, yağ, şeker, tuz benzeri gibi şeyleri istesin diye o insanların kapısı çalınıp ne bileyim “komşu evde tuz kalmamış sen de var mı” diye sorulurmuş. Şimdi nerede bu davranışlar? Nerede kaldı bu insanlar? Eğer öldülerse bile bizler hayattayız o güzel insanların çocukları bizler.
İlla ki duymuşsunuzdur genelde sofradan kalkarken söylenilen, Rabbim Halil ve İbrahim’in bereketini versin diye. Anlatılmalı, bilinse bile anlatılmalı ne yapmış bu iki kardeş birbirine nasıl bir duygu, nasıl bir insanlık…

Şimdi mi;

Kendisi için istediğini kardeşine istememek, hatta annesi babası için bile istememek sürekli bir kıskançlık ve manasız bir bakış açısıyla hayatla mücadele edilmesi gerekirken ne ahlaka ne de insanlığa sığmayacak şekilde etrafında ki insanlarla kıskançlık, fitne ve fesat bir mücadeleye girmek. Dedim ya kardeşlerini, akrabalarını yakın çevresinde kimi görüyorsa onlarla bir çekişme haline giriyor, gözlerinin içine baka baka kendi içinde. Niye bende yok, bak gördün mü millet alıyor yaşıyor gibi…

Bizler çalışmayı, şükretmeyi ve gıpta etmeyi unutmamalıyız. Evet gıpta etmek. Çünkü bizde insanız imrenmeli istemeliyiz ve bunun içinde çalışmalıyız “Ne yapmış? Nasıl başarmış? Nasıl almış? Vay bee helal olsun. Demeyi bilmeliyiz. Bilmeliyiz ki, bereketi bolluğu o anlardan sonra hissedebilelim.
Toparlayalım o zaman,;
Düşünmeliyiz, hatta düşünmeyi düşünmeliyiz. Çünkü düşünmeyi bıraktığımız da aslın da insanlığımızı her şeyimizi bırakıyoruz.

Dedik ya anne, baba, kardeşler, akrabalar herkes empatiyi, hoşgörüyü iyiliği elden bırakmasın ne oldum değil ne olacağım diye unutmasın işte o zaman her şey iyi ve güzel olacak. İçinde yaşadığımız hayattan işte o zaman keyif alacağız.” dedi.