‘Ben bu şarkıyı bundan yıllar önce söylemiştim ilk defa. Dinleyenler duyar; hüznüm aynıydı o zaman da. Ama bu sefer söylerken kelimeleri bile bambaşka hissettim. Çünkü şarkıları sonsuz kılan şey hiç unutulmayacak olmaları değil, biz yaşadıkça bizle değişip dönüşmeleri, anlamlarının sınırsızlığı. Bu sefer daha buruk, daha kırık bir yerinden çıktı sözler içimin, sanırım hayatımda da yalancı baharların hakkını verdim. Ama önümüz tomurcuklar, çiçekler diyelim’ |